Saturday 9 February 2013
Το φετίχ...
Φετιχισμός ονομάζεται η τάση "θεοποίησης" ορισμένων αντικειμένων, και η απόδοση υπερφυσικών δυνάμεων σε αυτά, απρόσιτης αλλά επιβαλλόμενης στον άνθρωπο...
έτσι λέει η Βικιπαίδεια και δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω...
υπάρχει βέβαια και ο σεξουαλικός φετιχισμός όπου φετίχ είναι κάποιο αντικείμενο που προκαλεί σεξουαλική διέγερση...
Τα γυναικεία τακούνια πχ.... αυτά τα ψηλά μυτερά που προσαρτώνται στις γυναικείες γόβες... δεν έχουν βέβαια όλοι το ίδιο γούστο αλλά εγώ ας πούμε προτιμώ τις κλασικές μαύρες... αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία...
τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά, πάρτε στα χέρια σας 1 (ολογράφως ένα) ευρώ και κοιτάξτε το...
κοιτάξτε το καλά...
έχει κάποια υπερφυσική δύναμη; νιώθετε την ανάγκη να το προσκυνήσετε; σας προκαλεί σεξουαλική υπερδιέγερση; δεν μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω του;
αν ναι... τότε όντως... το ευρώ είναι φετίχ...
πάω να το θωπεύσω τώρα...
έχει κάποια υπερφυσική δύναμη; νιώθετε την ανάγκη να το προσκυνήσετε; σας προκαλεί σεξουαλική υπερδιέγερση; δεν μπορείτε να πάρετε τα μάτια σας από πάνω του;
αν ναι... τότε όντως... το ευρώ είναι φετίχ...
πάω να το θωπεύσω τώρα...
Tuesday 29 January 2013
Στωικότητα...
Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα...
Επίκτητος, Στωικός φιλόσοφος, 50-120 μ.χ.
ναι καλά...δεν υπήρχε Κυβερνητικός (θέλει κεφαλαίο Κ;) εκπρόσωπος να κάνει δηλώσεις τότε... για αυτό τα έλεγες αυτά... παραδέξου το...
Friday 25 January 2013
Through the Looking-Glass*
Προχώρησε βιαστικά στον σκοτεινό διάδρομο. Ήταν πολλοί από πίσω και ακολουθούσε άλλους τόσους από μπροστά. Στο βάθος φάνηκε μια ακτίδα φωτός αν και έτσι κι αλλιώς πιο πολύ την ένοιωθε παρά την έβλεπε. Ένιωσε μια ζέστη να διαπερνά το σώμα του και να διώχνει την υγρασία των διαδρόμων. Από απέναντι ερχόντουσαν ομάδες-ομάδες στην σειρά. Ο καθένας κάτι κουβάλαγε και έδειχναν ευχαριστημένοι. Έπρεπε να φέρει κι αυτός κάτι. Του είχαν δώσει σήμα για κάτι καλό αλλά έπρεπε να προχωρήσει πολύ. Έτσι κι αλλιώς ακολουθούσε τους άλλους, δεν ήταν πρόβλημα αυτό. Κάποια στιγμή έφτασε εκεί που έπρεπε. Προσπάθησε να σηκώσει το πολύτιμο φορτίο αλλά ξεπερνούσε τις δυνάμεις του. Ξαναπροσπάθησε με πείσμα. Στο κάτω κάτω γι αυτό είχε έρθει εκεί. Ίσα που κατάφερε να το κουνήσει. Θα αργήσει αυτό το φορτίο σήμερα. Κάτι γίνεται..., το φορτίο ελάφρυνε... α!... αν προσπαθήσεις αρκετά ε; Ένα ελαφρό, αδιόρατο, σχεδόν αόρατο χαμόγελο σχηματίστηκε, όταν κατάλαβε ότι από απέναντι κάποιος τον βοηθούσε…
…
-Οι κοινωνίες των μυρμηγκιών παρουσιάζουν καταμερισμό εργασίας, επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, και ικανότητα επίλυσης περίπλοκων προβλημάτων, είπε τονίζοντας τις επιμέρους λέξεις ο Καθηγητής. Παρόλο που σαν μονάδες δεν διαθέτουν λογική σκέψη ή ικανότητα αυτονομίας, σαν σύνολο είναι αξιοθαύμαστο αυτό που κάνουν.
-Και πως το ξέρουμε ότι δεν διαθέτουν λογική σκέψη ή ικανότητα αυτονομίας; ρώτησε ένας φοιτητής από το αμφιθέατρο. Τον θυμόταν αυτόν. Όλο περίεργες ερωτήσεις έκανε αλλά ας είναι… καλή πάσα για λίγη επιστημολογία...
-Η αλήθεια είναι ότι δεν το ξέρουμε αλλά ότι το υποθέτουμε. Γνωρίζοντας το απλοϊκό νευρικό σύστημα που διαθέτει το μυρμήγκι δεν πρέπει να είμαστε μακριά από την αλήθεια. Εξ’ άλλου εδώ μας ενδιαφέρει η συστημική προσέγγιση του θέματος: Απλές οντότητες οργανωμένες σε σύστημα, παρουσιάζουν πολύπλοκα αποτελέσματα…
…
Κοίταξε τον λογαριασμό... Να παν να γαμηθούν! Του έχουν μειώσει τον μισθό και είναι απλήρωτος τέσσερις μήνες. Μόνο κάτι έναντι. Δίπλα ο πιτσιρικάς, έπαιζε δυνατά εκείνη τη μουσική που είναι σαν να καρφώνουν πατώματα. Η βοή του δρόμου έμπαινε απ’ το παράθυρο. Κάποιος κόρναρε επίμονα. Βιαζόταν να κερδίσει τρία ολόκληρα πολύτιμα μέτρα μέχρι το φανάρι. Στο φανοποιείο απέναντι, ο τροχός έξυνε την λαμαρίνα. -Να σου στρώσω να φας; τον ρώτησε η γυναίκα του. Ένα ελαφρό, αδιόρατο, σχεδόν αόρατο χαμόγελο σχηματίστηκε, όταν κατάλαβε ότι τον παρακολουθούσε από ώρα…-Τι έχουμε; -Μακαρόνια με κιμά. -α!..., έρχομαι...
…
-Οι κοινωνίες των ανθρώπων παρουσιάζουν καταμερισμό εργασίας, επικοινωνία μεταξύ των ατόμων, και ικανότητα επίλυσης περίπλοκων προβλημάτων, είπε τονίζοντας τις επιμέρους λέξεις ο Επίτροπος διαγαλαξιακής παρατήρησης, ξύνοντας βαριεστημένα το πίσω μέρος του κεφαλιού του, με το τέταρτο πλοκάμι του. Παρόλο που σαν μονάδες δεν διαθέτουν λογική σκέψη ή ικανότητα αυτονομίας, σαν σύνολο είναι αξιοθαύμαστο αυτό που κάνουν.
-Και πως το ξέρουμε ότι δεν διαθέτουν λογική σκέψη ή ικανότητα αυτονομίας; ρώτησε ένας νεοφερμένος ο οποίος είχε μόνο δύο χέρια και δύο πόδια. Τι άσχημο ον! Και τι περίεργη ερώτηση... αλλά ας είναι… καλή πάσα για λίγη επιστημολογία...
-Η αλήθεια είναι ότι δεν το ξέρουμε αλλά ότι το υποθέτουμε. Γνωρίζοντας το απλοϊκό νευρικό σύστημα που διαθέτει το ανθρώπινο είδος, από την μελέτη που κάνουμε εδώ και πενήντα χρόνια, δεν πρέπει να είμαστε μακριά από την αλήθεια. Εξ’ άλλου εδώ μας ενδιαφέρει η συστημική προσέγγιση του θέματος: Απλές οντότητες οργανωμένες σε σύστημα, παρουσιάζουν πολύπλοκα αποτελέσματα…
*εμπνευσμένο απ' το ομώνυμο βιβλίο του Lewis Carroll...
Wednesday 23 January 2013
Τα μαυροπούλια και το μπαλέτο...
Πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον πως τόσα πουλιά μαζί μπορούν και συμπεριφέρονται σαν ένα σχεδόν σώμα (την ίδια απορία είχα και με κοπάδια ψαριών)...
από μικρός οι εξηγήσεις που άκουγα (ή και που έδινα κι εγώ ο ίδιος) τις περισσότερες φορές άγγιζαν τα όρια της μεταφυσικής αφού η αυτόματη μετάδοση ενός σήματος σε τόσο μεγάλο όγκο και πλήθος πουλιών ξεπέρναγε τις όποιες γνώσεις φυσικής είχαμε οπότε σαν σανίδα σωτηρίας επιστρατευόταν η τηλεπάθεια ή το συλλογικό ασυνείδητο (για κάποιους πιο προχωρημένους...)
μεγαλώνοντας και διαβάζοντας κάποια πράγματα που δεν έχουν σχέση με το φαινόμενο αλλά περισσότερο με την επιστήμη των υπολογιστών (πχ cellular automata) αλλά και πράγματα που αρπαχτά είχα διαβάσει πάνω στην συμπεριφορά των ζώων ή προσωπική μου εξήγηση που με ικανοποιούσε σχετικά, ήταν η εφαρμογή του κανόνα: local rules -> global behavior...
τότε βέβαια το internet δεν ήταν τόσο διαδεδομένο και το άφησα εκεί...
ψάχνοντας πάλι για το θέμα βρήκα μια δημοσίευση στο Nature του 1984 όπου ο Wayne Potts του πανεπιστημίου της UTAH έδωσε μετά από έρευνα την απάντηση:
όντως τα πουλιά ακολουθούν κάποιους απλούς τοπικούς κανόνες: ακολουθούν την κίνηση του γειτονικού τους πουλιού, που μεταβάλει την κίνησή του προς το εσωτερικό του κοπαδιού... και όχι προς προς το εξωτερικό αυτού, αφού η κίνηση αυτή θα μπορούσε να διασπάσει το κοπάδι...
έχει ενδιαφέρον η εξήγηση της ποσοτικής απόκλισης των αντιδράσεων των πουλιών: ενώ η απόκριση ενός μεμονωμένου πουλιού σε εξωτερικό (οπτικό) ερέθισμα είναι περίπου 38ms (38 χιλιοστά του δευτερολέπτου), ο χρόνος απόκρισης στην κυματική μετάδοση του σήματος για αλλαγή στην κατεύθυνση, είναι υποδιπλάσιος γύρω στα 15ms...
Γιατί συμβαίνει αυτό; Φαίνεται πως τα απομακρυσμένα πουλιά από το κέντρο μετάδοσης του σήματος βλέπουν την αλλαγή κατεύθυνσης που επίκειται και είναι πιο "προετοιμασμένα" για αυτήν ελαχιστοποιώντας τον χρόνο αντίδρασης τους όταν το σήμα φτάσει στα γειτονικά τους πουλιά...
ο όρος που επιλέχθηκε για την συγκεκριμένη εξήγηση είναι: "Chorus Line Hypothesis" (πρόχειρα στα Ελληνικά: η Υπόθεση του Μπαλέτου...) επειδή από παλιότερες μετρήσεις σε χορευτές που κινούνται συγχρονισμένα όταν ξεκινάει κάποιος χορευτής μια κίνηση που πρέπει διαδοχικά να εκτελέσουν στη σειρά οι υπόλοιποι, ο ανθρώπινος χρόνος αντίδρασης πέφτει από τα 194ms στα 107ms...
πλέον ο όρος "χορογραφία" όταν βλέπουμε πουλιά να κινούνται έτσι, είναι και επιστημονικά ακριβής...
Lets dance baby...
εδώ το άρθρο του Nature: http://stormy.biology.utah.edu/publications/1984_Potts_Nature.pdf
Monday 21 January 2013
Η τετραγωνική ρίζα του 2, βλάπτει σοβαρά την υγεία!
συμφωνώ δεν είστε υποχρεωμένοι να τα θυμάστε αυτά...
Άρρητος αριθμός ονομάζεται ο κάθε αριθμός ο οποίος δεν είναι δυνατό να εκφραστεί ως κλάσμα δυο ακέραιων, σε αντίθεση με τους ρητούς αριθμούς, οι οποίοι μπορούν να εκφραστούν ως κλάσμα ακεραίων. (ακέραιοι είναι οι γνωστοί σε όλους 1,2,3,4,... κοκ)
Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι ο λόγος δύο οποιωνδήποτε μεγεθών μπορεί να εκφραστεί ως λόγος δυο φυσικών αριθμών (ακεραίων δηλ). Δηλαδή με πιο απλά λόγια ότι όλοι οι αριθμοί που υπάρχουν, μπορούν να εκφραστούν σαν κλάσμα δύο ακεραίων, πχ, 3/4, 13/17, 1357/1358... Στην πεποίθηση αυτή είχαν στηρίξει όλη τη κοσμοθεωρία τους και προσπαθούσαν να επιλύσουν προβλήματα από τον πραγματικό κόσμο. Όπως για παράδειγμα η θεωρία των αρμονικών συχνοτήτων στην μουσική.
και κάποια στιγμή φτάνουμε στον Ίππασο...
Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός. Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του «μαθηματικού τμήματος» της Πυθαγόρειας Σχολής.
Ο Ίππασος λοιπόν κάποια στιγμή, ανακάλυψε πως η ρίζα του δύο, ή καλύτερα η διαγώνιος ενός τετραγώνου με πλευρά 1, είναι άρρητος αριθμός (δηλ. δεν μπορεί να εκφραστεί σαν κλάσμα 2 ακεραίων)*. Οι πυθαγόρειοι όπως είπαμε πίστευαν στον αριθμό ως αρχή των πάντων. Ως αριθμό εννοούσαν τους φυσικούς αριθμούς. Η ανακάλυψη αυτή του Ίππασου ανέτρεπε άρδην τις αντιλήψεις τους και ο θρύλος λέει ότι για να μείνει κρυφή η ανακάλυψη αυτή και να μην κινδυνεύσει η ύπαρξη της σχολής, τον πέταξαν στη θάλασσα, όπου και πνίγηκε.
Πρέπει να ήταν ο πρώτος άνθρωπος (και ίσως ο τελευταίος) που πέθανε για μια ρίζα... έστω και τετραγωνική...
*υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα απόδειξη για αυτό που ήδη υπάρχει στα στοιχεία του Ευκλείδη...
βέβαια δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να την παρακολουθήσει αλλά οι άνθρωποι με μαθηματική κλίση την βρίσκουν εξαιρετικά γοητευτική... και αποτελεί και κλασικό παράδειγμα της εις άτοπον απαγωγής...
Έστω ότι η (τετραγωνική ρίζα του 2) είναι ρητός, δηλαδή (τετραγωνική ρίζα του 2) = a / b, όπου a και b είναι μη μηδενικοί ακέραιοι πρώτοι μεταξύ τους (ορισμός ρητών αριθμών). Έτσι, b*(τετραγωνική ρίζα του 2) = a. Υψώνοντας και τις δυο πλευρές στο τετράγωνο δίνει 2*b^2 = a^2. Αφού το 2 διαιρεί το αριστερό μέρος, θα πρέπει και να διαιρεί το δεξί μέλος της εξίσωσης, μιας και είναι ίσα. Επομένως, ο a^2 είναι άρτιος, που σημαίνει ότι ο a θα πρέπει επίσης να είναι άρτιος. Μπορούμε δηλαδή να γράψουμε a = 2*c, όπου c είναι ακέραιος. Αντικατάσταση στην αρχική εξίσωση δίνει 2*b^2 = (2*c)^2 = 4*c^2. Διαιρώντας και τις δυο πλευρές με το 2 δίνει b^2 = 2*c^2. Αλλά τότε, ακολουθώντας το ίδιο επιχείρημα, το 2 διαιρεί το b^2, άρα και το b είναι άρτιος. Όμως, αν οι a και b είναι και οι δυο άρτιοι, έχουν κοινό διαιρέτη (το 2). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση ότι είναι πρώτοι μεταξύ τους, άρα πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο η (τετραγωνική ρίζα του 2) είναι άρρητος.
Άρρητος αριθμός ονομάζεται ο κάθε αριθμός ο οποίος δεν είναι δυνατό να εκφραστεί ως κλάσμα δυο ακέραιων, σε αντίθεση με τους ρητούς αριθμούς, οι οποίοι μπορούν να εκφραστούν ως κλάσμα ακεραίων. (ακέραιοι είναι οι γνωστοί σε όλους 1,2,3,4,... κοκ)
Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι ο λόγος δύο οποιωνδήποτε μεγεθών μπορεί να εκφραστεί ως λόγος δυο φυσικών αριθμών (ακεραίων δηλ). Δηλαδή με πιο απλά λόγια ότι όλοι οι αριθμοί που υπάρχουν, μπορούν να εκφραστούν σαν κλάσμα δύο ακεραίων, πχ, 3/4, 13/17, 1357/1358... Στην πεποίθηση αυτή είχαν στηρίξει όλη τη κοσμοθεωρία τους και προσπαθούσαν να επιλύσουν προβλήματα από τον πραγματικό κόσμο. Όπως για παράδειγμα η θεωρία των αρμονικών συχνοτήτων στην μουσική.
και κάποια στιγμή φτάνουμε στον Ίππασο...
Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός. Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του «μαθηματικού τμήματος» της Πυθαγόρειας Σχολής.
Ο Ίππασος λοιπόν κάποια στιγμή, ανακάλυψε πως η ρίζα του δύο, ή καλύτερα η διαγώνιος ενός τετραγώνου με πλευρά 1, είναι άρρητος αριθμός (δηλ. δεν μπορεί να εκφραστεί σαν κλάσμα 2 ακεραίων)*. Οι πυθαγόρειοι όπως είπαμε πίστευαν στον αριθμό ως αρχή των πάντων. Ως αριθμό εννοούσαν τους φυσικούς αριθμούς. Η ανακάλυψη αυτή του Ίππασου ανέτρεπε άρδην τις αντιλήψεις τους και ο θρύλος λέει ότι για να μείνει κρυφή η ανακάλυψη αυτή και να μην κινδυνεύσει η ύπαρξη της σχολής, τον πέταξαν στη θάλασσα, όπου και πνίγηκε.
Πρέπει να ήταν ο πρώτος άνθρωπος (και ίσως ο τελευταίος) που πέθανε για μια ρίζα... έστω και τετραγωνική...
*υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα απόδειξη για αυτό που ήδη υπάρχει στα στοιχεία του Ευκλείδη...
βέβαια δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να την παρακολουθήσει αλλά οι άνθρωποι με μαθηματική κλίση την βρίσκουν εξαιρετικά γοητευτική... και αποτελεί και κλασικό παράδειγμα της εις άτοπον απαγωγής...
Έστω ότι η (τετραγωνική ρίζα του 2) είναι ρητός, δηλαδή (τετραγωνική ρίζα του 2) = a / b, όπου a και b είναι μη μηδενικοί ακέραιοι πρώτοι μεταξύ τους (ορισμός ρητών αριθμών). Έτσι, b*(τετραγωνική ρίζα του 2) = a. Υψώνοντας και τις δυο πλευρές στο τετράγωνο δίνει 2*b^2 = a^2. Αφού το 2 διαιρεί το αριστερό μέρος, θα πρέπει και να διαιρεί το δεξί μέλος της εξίσωσης, μιας και είναι ίσα. Επομένως, ο a^2 είναι άρτιος, που σημαίνει ότι ο a θα πρέπει επίσης να είναι άρτιος. Μπορούμε δηλαδή να γράψουμε a = 2*c, όπου c είναι ακέραιος. Αντικατάσταση στην αρχική εξίσωση δίνει 2*b^2 = (2*c)^2 = 4*c^2. Διαιρώντας και τις δυο πλευρές με το 2 δίνει b^2 = 2*c^2. Αλλά τότε, ακολουθώντας το ίδιο επιχείρημα, το 2 διαιρεί το b^2, άρα και το b είναι άρτιος. Όμως, αν οι a και b είναι και οι δυο άρτιοι, έχουν κοινό διαιρέτη (το 2). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση ότι είναι πρώτοι μεταξύ τους, άρα πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο η (τετραγωνική ρίζα του 2) είναι άρρητος.
Saturday 19 January 2013
ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Ράσελ...
φιλοσοφικό ανέκδοτο...
Ένα βράδυ, όπου ο διαπρεπής Βρετανός φιλόσοφος Bertrand Russell, βρισκόταν σε μια δεξίωση, τον πλησιάζει ένας άγνωστός του κύριος και του λέει:
-Κύριε, διάβασα ένα από τα βιβλία σας* και ομολογώ ότι δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα, εκτός από ένα πράγμα με το οποίο διαφωνώ εντελώς...
-Και πιο είναι αυτό στο οποίο διαφωνείτε; του απάντησε ο φιλόσοφος...
-Να..., λέτε σε κάποιο σημείο, ότι ο Ιούλιος Καίσαρας είναι νεκρός...
-Και που διαφωνείτε σε αυτό;
-Κύριε, εγώ είμαι ο Ιούλιος Καίσαρας...!
ok δεν σκας στα γέλια ακριβώς αλλά έχει μια δόση (διεστραμμένου) χιούμορ...
*προφανώς πρόκειται περί του βιβλίου "Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας" (εκδόσεις Αρσενίδης)
Ένα βράδυ, όπου ο διαπρεπής Βρετανός φιλόσοφος Bertrand Russell, βρισκόταν σε μια δεξίωση, τον πλησιάζει ένας άγνωστός του κύριος και του λέει:
-Κύριε, διάβασα ένα από τα βιβλία σας* και ομολογώ ότι δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα, εκτός από ένα πράγμα με το οποίο διαφωνώ εντελώς...
-Και πιο είναι αυτό στο οποίο διαφωνείτε; του απάντησε ο φιλόσοφος...
-Να..., λέτε σε κάποιο σημείο, ότι ο Ιούλιος Καίσαρας είναι νεκρός...
-Και που διαφωνείτε σε αυτό;
-Κύριε, εγώ είμαι ο Ιούλιος Καίσαρας...!
ok δεν σκας στα γέλια ακριβώς αλλά έχει μια δόση (διεστραμμένου) χιούμορ...
*προφανώς πρόκειται περί του βιβλίου "Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας" (εκδόσεις Αρσενίδης)
Friday 18 January 2013
ο Πυθαγόρας και τα κουκιά...
περίπου 500 πχ.
ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας Πυθαγόρας (γνωστός περισσότερο για το ομώνυμο θεώρημα της Γεωμετρίας-αν και μάλλον δεν ήταν δική του ανακάλυψη) διατηρούσε μια μεγάλη σχολή στον Κρότωνα της κάτω Ιταλίας. Η σχολή του ασχολούνταν με μαθηματικά και φιλοσοφικά θέματα αλλά επίσης είχε κι ένα πολύ αυστηρό πρωτόκολλο κανόνων, που όλοι οι μαθητές έπρεπε να τηρούν απαρέγκλιτα... Ανάμεσα στους κανόνες αυτούς, υπήρχε και ένας που ακούγεται παράξενα:
Μην τρώτε κουκιά! (κυάμων απέχου, στα αρχαιοελληνικά)
(υπήρχαν κι άλλοι παράξενοι κανόνες αλλά αυτός παραήταν)
-------------------------------------------------------------------------------------------------
περίπου σήμερα...
Αιμολυτική αναιμία είναι η αναιμία που προέρχεται από μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η ασθένεια αυτή, που στην ουσία αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα, είναι κληρονομική (κυρίως) και οφείλεται σε έλλειψη του ενζύμου G6PD (Γλυκοζο-6-Φωσφορική Αφυδρογονάση). Πρακτικά, όταν τα άτομα με την έλλειψη αυτού του ενζύμου έρθουν σε επαφή με κάποιες ουσίες, τότε καταστρέφονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια, χωρίς να μπορούν να αναπληρωθούν. Εξού και η αιμόλυση η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί πολύ έγκαιρα επιφέρει τον θάνατο.
Μερικές από τις ουσίες που φέρνουν αυτό το αποτέλεσμα σε άτομα με έλλειψη GP6D είναι: η ναφθαλίνη, η ασπιρίνη και τα κουκιά!!!
ok πιθανόν να υπήρχαν κι άλλοι λόγοι σε σχέση με τα κουκιά και τον Πυθαγόρα (όπως πχ μπορείτε να δείτε εδώ: http://hliaion.blogspot.gr/2010/12/jean-mallinger.html ) αλλά ότι θα είχε σχέση με την Γλυκοζο-6-Φωσφορική Αφυδρογονάση δεν το περίμενα...
ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας Πυθαγόρας (γνωστός περισσότερο για το ομώνυμο θεώρημα της Γεωμετρίας-αν και μάλλον δεν ήταν δική του ανακάλυψη) διατηρούσε μια μεγάλη σχολή στον Κρότωνα της κάτω Ιταλίας. Η σχολή του ασχολούνταν με μαθηματικά και φιλοσοφικά θέματα αλλά επίσης είχε κι ένα πολύ αυστηρό πρωτόκολλο κανόνων, που όλοι οι μαθητές έπρεπε να τηρούν απαρέγκλιτα... Ανάμεσα στους κανόνες αυτούς, υπήρχε και ένας που ακούγεται παράξενα:
Μην τρώτε κουκιά! (κυάμων απέχου, στα αρχαιοελληνικά)
(υπήρχαν κι άλλοι παράξενοι κανόνες αλλά αυτός παραήταν)
-------------------------------------------------------------------------------------------------
περίπου σήμερα...
Αιμολυτική αναιμία είναι η αναιμία που προέρχεται από μείωση της επιβίωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η ασθένεια αυτή, που στην ουσία αποτελεί αυτοάνοσο νόσημα, είναι κληρονομική (κυρίως) και οφείλεται σε έλλειψη του ενζύμου G6PD (Γλυκοζο-6-Φωσφορική Αφυδρογονάση). Πρακτικά, όταν τα άτομα με την έλλειψη αυτού του ενζύμου έρθουν σε επαφή με κάποιες ουσίες, τότε καταστρέφονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια, χωρίς να μπορούν να αναπληρωθούν. Εξού και η αιμόλυση η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί πολύ έγκαιρα επιφέρει τον θάνατο.
Μερικές από τις ουσίες που φέρνουν αυτό το αποτέλεσμα σε άτομα με έλλειψη GP6D είναι: η ναφθαλίνη, η ασπιρίνη και τα κουκιά!!!
ok πιθανόν να υπήρχαν κι άλλοι λόγοι σε σχέση με τα κουκιά και τον Πυθαγόρα (όπως πχ μπορείτε να δείτε εδώ: http://hliaion.blogspot.gr/2010/12/jean-mallinger.html ) αλλά ότι θα είχε σχέση με την Γλυκοζο-6-Φωσφορική Αφυδρογονάση δεν το περίμενα...
Thursday 17 January 2013
Subscribe to:
Posts (Atom)